با هر کس باید مثل خودش بود...

به من یاد بدهـ :

بی معرفتی را...

نامردی را...

بی وجدانی را...

نــیسـ ـتے ...!!!
دُرُســـتـــ زَمـ ـ ـانے کهـ بــایـ ـد بـ ـ ـاشے ...!!!

دسـتـمـال کـاغـذی!

آری سـهـم اشـکـهـای مـن فـقـط هـمـیـن اسـت...

نـه قـلـب یـک آدم!

کاش تــو بــــودی و مــن.. !

نـم نـم بـــاران..

یـک جـــاده بـی انتهـــا ..

دســت در دســت هــــــم ..

بــــــدون چتــــــــر.. !

زیــر بــــاران..

خیـــس خیـــس ...!!

دلــم می خــواهد بـــاور کنم

زندگــی مــن و تــو بــه هم ربـط دارد ...

اگــر بی ربــط بــود ،

هیــچ وقت خــدا ما را به هــم نشــان نمــی داد !

زنــــ  کـــه بـاشـــی ترسهای کوچکی داری!

از کوچه های بلند، از غروب های خلوت

از خیابان های بدون عابر می ترسی

مَرد ها ، اِسمِشان به سَنگدِلی مَعروف اَست ...زَن ها ، به آهَن پَرَستی ... 

مَرد ها وَ زَن ها ، هَر دو اِنکار می کُنَند..!! 

هَر دو تَنها می گُذآرَند وَ اَز تَنهایی می نالَند ..... 

جُمله دوستَت دآرَم شُده اَست جُمله ی فَرار ، بِشنَویم ، فَرار می کُنیم..! 

اَمّاهَر دو گِریه می کُنَند ، دُختَر ها بُلَند ، پِسَر ها بی صِدا ...! 

هَر دو به دُنبالِ کَسی که تا اَبَد تَنهایِشان نَگُذارَد ... 

مَرد ها تا مانکَن بِبینَند تَنها می گُذارَند! 

زَن ها تا شآهزاده ای سَوار بی اِم و! 

ما فَقَط دَر اِستاتوس هایِمان آدَم های خُوبی هَستیم

خواستے دیگـــه نباشے ،
آفرین … چــــه با اراده   !
لعنَت به دبستانـے که تو از درسهاش ،
فقط تصمیــم کبــر ے رو آموختـــے …

کسی که سیـــــگار می کشه...

از یه درد بـــزرگ رنج میـــبره...

از ســــرطان نترسونش

می دانی..؟
آدم های ِ ساده..
ساده هم عاشق می شوند..
ساده صبوری می کنند..
ساده عشق می وَرزَند..
ساده می مانند..
اما سَخت دِل می کنند..
آن وقت که دل ِ می کنند..
جان می دَهند..
سخت میشکنند..
سخت فراموش میکنند..
آدم های ِ ساده…..